بنا بود مصرف «ترس» در
انسان این باشد که از همه ی خطرها بترسد و مانند کودکی که به مادر پناه میبرد،
به خدا پناه ببرد و سپس با تکیه به او از چیزی نترسد، اما هم از خطرات اصلی حیات نترسیدیم و هم هر گاه ترسیدیم به خدا پناه
نبردیم؛ حالا از پناه بردن به خدا میترسیم یعنی نمیتوانیم به او توکل کنیم..